شورای علمای شیعه‌ی افغانستان
e Shiah Clergymen Council of Afghanistan
نوع: سازمان
گرایش: اسلامی
موسس: محمدآصف محسنی
کشور: افغانستان
پیش
از آن‌که به معرفی شورای علمای شیعه‌ی افغانستان پرداخته شود ذکر این نکته لازم
است که علما و روحانیون در جوامع اسلامی و به‌خصوص در میان شیعیان جایگاه بسیار
شامخ و ویژهای
دارند که این جایگاه بیشتر ناشی از اهمیتی است که آموزههای اسلامی و
باورهای مذهبی در تمامی ابعاد زندگی مسلمانان دارد. تاریخ، فرهنگ و تمدن کشورهای
اسلامی با دین اسلام شکل گرفته و پیوند ناگسستنی دارد و علمای مسلمان در ایجاد این
فرهنگ و تمدن و مبارزه با ستمگران و زور گویان و دفاع از آزادی و عدالت انسانی نقش
به‌سزایی داشته و همواره پیشتاز بوده اند.
این پیشتازی در جامعه‌ی شیعه به دلیل پویایی فقه جعفری بیشتر مشهود است و به همین
دلیل شیعیان همواره مغضوب ستمگران مسلمان و غیر مسلمان و به‌خصوص قدرت‌های
استکباری قرار گرفته و می‌گیرند. حضرت امام خمینی (قدسالله) در رابطه
با جایگاه و اهمیت فقه اسلامی در زندگی انسان چنین می‌فرمایند:« فقه تئوری واقعی و
کامل ادارهی
انسان و اجتماع از گهواره تا گور است. هدف اساسی این است که ما چگونه می‌خواهیم
اصول محکم فقه را در عملِ فرد و جامعه پیاده کنیم و بتوانیم برای معضلات جواب
داشته باشیم و همه‌ترس استکبار از همین مسأله است که فقه و اجتهاد جنبه عینی و
عملی پیدا کند و قدرت خود را بر مسلمانان به وجودآورد.»
متأسفانه به دلایل مختلف که مجال ذکر آن‌ها در این جا
نمیباشد،
علمای افغانستان اعم از شیعه و سنی نتوانستند آنطوری که شایسته و بایسته است به
مسؤولیتهای
شان عمل کنند و ناتوانی علما سبب شد که سه قشر خطرناک در جامعه‌ی
روحانیت افغانستان شکل گرفته و نفوذ کنند و حتی در بعضی موارد زمام امور دینی و
سیاسی مردم را در دست بگیرند. یکی قشر متحجر و کم سواد، دیگری قشر فرصت طلب و دین
فروش و سومی منحرفینی که به اسلام یا اعتقاد ندارند و یا التقاطی هستند و تولیدات
فکری مسیحیت صهیونیستی و مستکبران غربی را نشخوار میکنند.
در حال حاضر، در جامعه‌ی شیعه‌ی افغانستان سیاست و ثروت،
رسانه و تبلیغ به عنوان مؤلفههای قدرت تا حدی زیادی در اختیار قشر دومی و سومی
قرار دارد. این اقشار با سوء استفاده از اعتبار دین و روحانیت زمانی بر گردهی
مردم سوار شدند که علما و روحانیون شیعه پس از قرن‌ها تحقیر و تحمل رنج و محرومیت
در پرتو قیام امام خمینی(ره) و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری روحانیت شیعه،
تازه زمینهی
نفس کشیدن برای شان فراهم شده بود که غدهی سرطانی قشر
سوم در میان آن‌ها جان گرفت و نه تنها جامعه‌ی
شیعی حتی کل جامعه‌ی افغانستان را مسموم ساخت.
در چنین شرایطی باز سازی، پاکسازی و تقویت روحانیت و به‌خصوص روحانیت تشیع در
افغانستان یک ضرورت مبرم است و تشکیل شورای علمای شیعه می‌تواند مثمر ثمر
باشد، اما برخی اعضای تشکیل دهندهی این شورا را افرادی از سه قشر پیش
گفته بخصوص از قشر دوم و سوم تشکیل میدهند که مایهی نا امیدی
هستند. با آن هم نفسِ تشکیل این شورا کار بسیار پسندیده‌ای است و بر علما و طلبههای
متعهد و متدین است که این شورا را تقویت و هدایت کنند تا مشکلات جامعه‌ی
تشیع کاهش یابد. با ذکر مقدمهی پیش گفته در اینجا
به معرفی مختصر شورای علمای شیعه‌ی افغانستان پرداخته میشود.
شورای علمای شیعه‌ی افغانستان، توسط آیتالله شیخ
محمدآصف محسنی، از علمای بزرگ شیعه، تأسیس و در سال 1383 در لیست سازمان‌های
اجتماعی افغانستان ثبت شده است. متن «اهداف و اساسنامهی شورای علمای
شیعه‌ی
افغانستان»، مصوب دومین مجمع عمومی (2/7/1383) به این شرح است : « بسم‌الله الرحمن‌الرحیم.
فصل اول: هویت
ماده‌ی
یکم: نام این تشکیلات شورای علمای شیعه‌ی افغانستان است که در مقام اختصار
«شورای علما» گفته میشود.
ماده‌ی
دوم: شورای علمای شیعه‌ی افغانستان نهاد مستقل و غیر وابسته
به دولت و احزاب سیاسی می‌باشد و کلیه‌ی علمای شیعه‌ی
افغانستان که واجد شرایط باشند میتوانند در آن عضویت یابند.
تبصره: شرایط عضویت توسط شورای اجرایی مشخص میگردد.
ماده‌ی
سوم: منابع مالی شورای علما توسط جمع آوری ذکات، سهم امام (ع) و کمکهای
تبرعی افراد خیر و مؤسسات خیریه‌ی افغانی تأمین میگردد.
ماده‌ی
چهارم: اموال شورای علما در فرض انحلال، در کابل به حوزهی علمیهی
خاتم النبیین (ص) و در ولایات به مدارس دینی داده میشود.
فصل دوم: اهداف
ماده‌ی
پنجم: شورای علمای شیعه‌ی افغانستان به‌منظور اهداف ذیل تشکیل
شده است:
1- منسجم شدن علمای شیعه‌ی افغانی.
2- تقویت مراکز فرهنگی و تبلیغی و بلند بردن سطح فکری مردم.
3- ارشاد بهتر و صحیح مردم در زمینههای اعتقادی و عملی شریعت و مکارم
اخلاقی.
4- مبارزه با فحشا و منکرات و مطلق مفاسد اخلاقی.
5- سازمان دادن و نظم بخشیدن به مدارس دینی شیعه و نظارت بر آن‌ها.
6- تبیین درست و دقیق معارف اسلامی بر اساس استدلال صحیح و عرضهی
آن‌ها
به اسلوب روز.
7- معرفی مرجع معتبر تقلید و جلوگیری از تشتت تقلید مکلفین و تشخیص عید سعید فطر و
اول رمضان و سایر ایام مذهبی برای سهولت تکلیف مؤمنین.
8- ایجاد رابطه و تماس با مراکز علمی، دینی و علوم بشری در داخل و خارج کشور به
اجازهی
مقامات ذی‌صلاح دولت جمهوری اسلامی افغانستان.
9- تلاش در جهت تقریب بین مذاهب اسلامی، بوسیلهی تشکیل انجمنهای
اخوت اسلامی بین علمای شیعه و سنی.
10 – ایجاد مراکز تحقیقاتی علمی.
11- تلاش در جهت بهبود وضعیت اقتصادی مردم.
12- حمایت از مؤسسات خیریه و عامالمنفعهی مردمی به
منظور کمک به ایتام و مریضان و درماندگان.
13- تلاش در جهت حل عادلانهی مشکل هزاره جات با کوچیها.
14- تلاش برای اقناع مقامات ذی‌صلاح برای رسمیت فقه شیعه برای اهل تشیع در مورد
حقوق مدنی و غیره، به علاوهی احوال شخصی و غیره و به تعبیر دیگر
تلاش برای رسمیت مذهب جعفری بطور کامل برای شیعیان افغانی.
15- تلاش در اقناع دولت و شورای ملی در جهت توزیع عادلانهی عایدات دولتی
به همه ولایات به تناسب نفوس.
16- تلاش در اقناع دولت و شورای ملی در جهت تعدیل واحد های اداری به تناسب نفوس در
سراسر کشور.
17- سعی در اقناع وزارت معارف به تطبیق ماده‌ی چهل و پنجم
قانون اساسی در کتب درسی مکاتب و لیسهها و غیره.
18 - تلاش در جدایی محاکم جعفری و تقرر قضات شیعه و تقرر دو تن از علمای شیعه در
شورای عالی قضا بوسیلهی اقناع دولت و استره محکمه [= دادگاه
عالی] و شورای ملی.
19 – نظارت و تولیت تمام اماکن تبلیغ و مدارس دینی و مساجد و سایر موقوفات مربوط
به اهل تشیع در سراسر افغانستان، پس از اقناع دولت.
20 – سازماندهی و نهادینه سازی تبلیغ دینی و تدریس و ... تحت نظر شورای علما.
21- کنترل و نظارت بر ساختن مطلق اماکن دینی.
22- قرار گرفتن خمس و ذکات و رد مظالم و سایر وجوه در اختیار شورای علما و یا به
اجازهی
کتبی در مورد خاص پس از تحصیل اذن از مرجع تقلید.
23- پرداخت شهریه برای علما بر فرض تطبیق ماده‌ی بیست و دوم.
24- قرار دادن منابر، مدارس و مساجد در اختیار اهل علم بر اساس لیاقت علمی و تقوا.
25- ممنوع قرار دادن فعالیت اهل علم فاسد و مفسد در امور دینی.
26- تعیین متون درسی و نصاب درسی.
27- همکاری با حوزه‌های بزرگ علمی که محصلین شیعه آنجا
برای تحصیل علوم حضور دارند.
فصل سوم : ساختار تشکیلات
ماده‌ی
ششم: تشکیلات شورای علما دارای ساختار ذیل است:
ا- مجمع عمومی.
2- شورای اجرائیه.
3- نمایندگیهای
شورا در حوزه‌های
علمیهی
خارج از کشور که به اجازهی مقامات ذی‌صلاح دولت جمهوری اسلامی
افغانستان اعم از برادران و خواهران ایجاد گردیده اند.
4- نمایندگیهای
شورا در مزاکز ولایات و ولسوالی [= فرمانداری] ها اعم از برادران و خواهران.
مجمع عمومی
ماده‌ی
هفتم: مجمع عمومی در شرایط فعلی متشکل است از : 1- حد اقل سی نفر و حد اکثر پنجا ه
نفر از علمایی که در مرکز کشور (کابل) مقیم باشند. 2- از شهر هرات و شهر مزار شریف
هفت هفت نفر، مرکز ولایات غزنی بامیان و دایکندی چهار چهار نفر، مرکز ولایات
قندهار و هلمند دو دو نفر، از مجموع ولایات قندز، بغلان و بدخشان هر کدام دو دو
نفر. 3- از ولسوالیهای درجه یک، چهار نفر؛ درجه دو، سه
نفر؛ درجه سه، دونفر و درجه چهار یک نفر.
تبصره: ولسوالیهای مختلط که بیست هزار نفر یا بیشتر
شیعه داشته باشند درجه سه لحاظ شده و ولسوالیهایی که نفوس
شیعه‌ی آن از بیست هزار نفر کمتر باشد درجه چهار ملحوظ گردیده است. 4- از حوزهی
علمیه قم پنج نفر محصل افغانی و از مشهد سه نفر محصل افغانی،از نجف اشرف و سایر
حوزه‌های
علمی ایران، سوریه و پاکستان به تناسب طلاب افغانی دو نفر یا یک نفر. در فرض
امکانات مادی و سیاسی از زنان فاضله توسط کمیسون زنان پنج نفر.
ماده‌ی
هشتم: اعضای مراکز ولایات و ولسوالی‌ها وحوزههای علمی توسط
شوراهای آن‌ها
انتخاب میشوند.
ماده‌ی
نهم: همه اعضای شورای اجرایی اعضای مجمع عمومی میباشند و بقیه
25عضو دیگر توسط شورای اجرائیه انتخاب میشوند که حق
شرکت در مجمع عمومی را نیز دارند.
ماده‌ی
دهم: مجمع عمومی هر سال یک بار جلسهی عادی خود را دایر مینماید.
ماده‌ی
یازدهم: درصورت تشخیص شورای اجرائیه جلسهی مجمع عمومی
بصورت فوقالعاده و یا زودتر از موعد دایر شده می‌تواند.
ماده‌ی
دوازدهم: جلسهی سالانه مجمع عمومی در اول برج میزان
در شهر کابل دا یر میگردد. مگر این که شورای اجرایی نظر
دیگری داشته باشد.
ماده‌ی
سیزدهم: اعضای مجمع عمومی باید دارای حد اقل30 سال سن و فارغ از دروس سطح باشد.
تبصره: در محلی که عالمی، به این دو شرط پیدا نشود به کمتر از آن اکتفا میشود.
وظایف و صلاحیتهای مجمع عمومی
ماده‌ی
چهار دهم :1- انتخاب هیأت رئیسهی شورای علما . 2- انتخاب اعضای شورای
اجرائیه. 3-
ترسیم خطوط کلی کاری در فرض لزوم. 4- استماع گزارش شورای اجرائیه و شوراهای ولسوالی‌ها و مراکز ولایات در رابطه با عملکرد یک سا له. 5- تعدیل اهداف و اساسنامه در صو رت صلاح دید.
شورای اجرائیه
ماده‌ی
پانزدهم: شورای اجرائیه متشکل است از بیست و پنج نفر مرد که با رأی اکثریت اعضای
مجمع عمومی برای مدت یک سال انتخاب میشوند.
ماده‌ی
شانزدهم: میشود
پنج تن از زنان فاضله توسط کمیسیون زنان به عضویت شورای اجرایی با رضای پدر و یا
شوهر شامل شوند.
ماده‌ی
هفدهم: درصورتی که به دلایل موجه مجمع عمومی در موعد معین نتواند تشکیل گردد اعتبا
ر
و صلاحیتهای رئیس شورای علما و اعضای شورای اجرایی تا موقع تشکیل مجمع عمومی خود بخود تمدید میشود.
هیأت رئیسه
ماده‌ی
هجدهم: رئیس شورای علما فاقد سابقهی سوء و دارای مقام علمی عالی و شهرت
کافی بین مؤمنین بوده و توانایی خدمت در راستای اهداف شورای علما را از نظر فکری و
علمی داشته باشد. و مناسب همین شرایط در تعیین دو معاون حتیالامکان مد نظر
رأی دهندگان قرارگیرد. نا مزدهای دارالانشاء باید دارای خط مناسب و قدرت املا و
انشاء باشند.
ماده‌ی
نوزدهم: هیأت رئیسه وظیفه پیشبرد امور شورای اجرایی و تدویر و ادارهی
جلسات و آغاز وختم و جمع بندی مذاکرات و جمع آراء و ثبت مصوبات جلسات را به عهده
دارد و نیز باید تشنجات را از جلسه دور و اعضا را وادار به حفظ نزاکتهای
اخلاقی و دستورات شرعی نمایند.
ماده‌ی
بیستم: رئیس شورا علما در تصمیم گیری و تصویبات امتیاز خاصی ندارد و تنها یک رأی
را مانند سایر اعضا دارد و این حق را دارد که از رأی خود استفاده نکند. بلی در
تساوی آرای موافق و مخالف، رأی او به هر طرفی باشد همان طرف مصوبهی
شورای اجرایی است.
ماده‌ی
بیست و یکم: رئیس و هیأت رئیسهی شورای اجرایی بلکه همه اعضای شورای
اجرایی در مقابل مجمع عمومی مسؤولیت دارند.
ماده‌ی
بیست و دوم: ادارهی جلسات هفتهای و دعوت مجمع
عمومی به عهدهی رئیس شورا می‌باشد و او می‌تواند
بعضی از وظایف و صلاحیتهای خود را به یکی از معاونان خود
تفویض کند.
ماده‌ی
بیست و سوم: مکاتبات و نامهها به امضای رئیس شورا صادر میگردد.
ماده‌ی
بیست و چهارم: در غیاب رئیس معاون اول و در غیاب او معاون دوم وظایف رئیس را به
عهده میگیرد.
ماده‌ی
بیست و پنجم: منشی اول، رئیس دارالانشاء و منشی دوم معاون او می‌باشد.
ماده‌ی
بیست و ششم: حفظ اسناد و ثبت صورت جلسه و تصویبات وظیفهی منشی اول
است.
ماده‌ی
ببیست و هفتم: گرفتن امضای اعضای حاضر در جلسات وظیفهی منشی دوم است.
ماده‌ی
بیست و هشتم: در غیاب منشی اول، منشی دوم وظایف او را انجام میدهد.
ماده‌ی
بیست و نهم: شورای اجرائیه می‌تواند یک نفر را به عنوان سخنگو معین
نماید و در فرض فقدان و یا غیبت او منشی اول وظیفهی سخنگویی را
به عهده دارد.
ماده‌ی
سیام: اعضای شورای علما مقیم کابل موظف اند در جلسهی شورای اجرایی
اخیر هر ماه شرکت نماید.
وظایف شورای اجرایی
ماده‌ی
سی و یکم: صلاحیت وظایف شورای اجرایی امور زیر است:
1- تشکیل و حضور در جلسات هفتهای با مراعات اول وقت و آخر آن.
2- اقدامات عملی برای تطبیق اهداف شورای علما که در فصل دوم ذکر شده است.
3- عملی نمودن مصوبات سالانهی مجمع عمومی و مصوبات هفتهای
شورای اجرایی.
4- فعال نمودن شعبههای متعدد شورای اجرایی به اساس ضرورت
و تصویب آیین نامههای شعبات مذکور.
5- تصویب آییننامههای نمایندگیهای
شورای علما در داخل و خارج کشور.
6- ایجاد نمایندگی‌ها در همه ولسوالی‌ها و مراکز ولایات که اهل علم شیعه‌ی
افغانی در آنجا حضور دارند.
7- تصمیم در باره‌ی طرح ها و پیشنهادهای وارده و یا
تقاضاهای به عمل آمده از طرف نمایندگی‌ها و شعبات و یا از طرف اعضا و سایر
مؤمنین.
8- دعوت از اعضای شورای علما مقیم کابل در جلسهی آخر ماه.
تبصرهی اول: اعضای مجمع عمومی شورای علما در داخل کشور در صورت حضور در کابل میتوانند
در جلسهی
آخر ماه شورای اجرایی شرکت کنند.
ماده‌ی
دوم: رئیسهای
شورای نمایندگیهای داخل کشور میتوانند
در فرض حضور در کابل در جلسات شورای اجرایی شرکت نمایند.
9- نظارت شورای اجرایی بر عملکرد نمایندگی‌ها بوسیلهی
مطالعهی
گزارشات ماهانهی آن‌ها.
10 – عزل اعضای متخلف شورای اجرایی (و نصب اعضای دیگر و قبول استعفای اعضا از صلاحیت این شورا می‌باشد).
11- تکمیل وتعدیل آیین‌نامه‌ی شورای اجرایی از وظایف این شورا بالای دو ثلث اعضا، نصاب معتبر می‌باشد. عزل و نصب اعضای شورای علما که در کابل مقیم هستند. 12- الغای بعضی از نمایندگی‌ها در فرض لزوم دید در غیاب مجمع عمومی.
ماده‌ی
سی و دوم: شعبههای شورای اجرایی به قرار ذیل است:
1- دارالانشاء.
2- بخش فرهنگی.
3- بخش تبلیغات.
4- بخش مالی.
5- بخش حوزات علمی.
6- بخش تحقیقات علمی.
7- بخش ارتباطات.
8- بخش تقریب پیروان مذاهب اسلامی.
9- بخش رنان فاضلهی حوزوی که جلسات هفتهای
آنان جداگانه صورت میگیرد.
10 – بخش مناطق محروم.
11- بخش مصالحه بین متنازعین.
12- بخش خدمات اجتماعی.
شورا های ولسوالی و مراکز ولایات
ماده‌ی
سی و سوم: شورای ولسوالی‌ها و مراکز ولایات عبارت از اهل علم
یک ولسوالی یا مراکز ولایات است که در اثر اجتماع، عضویت در شورای علما را پذیرفته
اند و یک رئیس و یک معاون و یک منشی برای خود انتخاب کرده اند و موضوع را کتباً با
ذکر نام اعضا و هیأت رئیسه و امضاهای آنان به شورای اجرایی ابلاغ نموده اند.
ماده‌ی
سی و چهارم: شوراهای ولسوالی و مرکز ولایت زیر نظر و هدایت شورای اجرایی فعالیت مینمایند
و رسمیت آنان در شورای علما به قبولی شورای اجرایی می‌باشد.
ماده‌ی
سی و پنجم: شورای ولسوالی و مرکز ولایت نصاب معین ندارد.
وظایف شورا های ولسوالی و مرکز ولایت
ماده‌ی
سی و ششم: جمع شدن اعضا ماه دو مرتبه در محل تعین شده به منظور تبادل نظر در باره‌ی
سامان یافتن بهتر امور دینی و حل منازعات و اصلاح مشکلات مؤمنین و تحسین چگونگی
تبلیغات و امور فرهنگی و ارتباطات با علمای خارج منطقه در فرض ضرورت و در باره‌ی
سیستم درسی و ادارهی طلاب و در باره‌ی
تحقیقات علمی و در فرض امکان و بالاخره در راستای اهداف شورای علما و راحتی حال
مؤمنین و ارائهی طرحهای جدید به
شورای اجرایی به منظور تصویب آن.
ماده‌ی
سی و هفتم: دادن گزارش کتبی از فعالیتهای ماهانه به شورای اجرایی.
ماده‌ی
سی و هشتم: عمل کردن به آیین نامه‌ی نمایندگی‌ها.
ماده‌ی
سی و نهم: انتخاب اعضای مجمع عمومی مطابق سهمیهی مشخص شده در
اساسنامه و اعزام آنان به کابل در برج میزان هر سال.
ماده‌ی
چهلم: مصارف کرایهی موتر و اباته و اعاشهی
اعضای مجمع در روزهای جلسه به عهدهی شورای اجرایی می‌باشد.
شعبهی
زنان
ماده‌ی
چهل و یکم: دختران و زنانی که درس حوزهای خوانده اند میتوانند
عضو شعبهی
زنان گردند و این شعبه میشود در کابل و جاهای دیگر که حد اقل
سه عضو داشته باشد فعال گردد. و نیز نمایندگیهایی در حوزه‌های
علمیهی
خارج کشور، قابل تشکیل و فعالیت است.
ماده‌ی چهل و دوم: جلسات هفتهای در کابل و مراکز ولایات و دو هفتهای
در (ولسوالی‌ها)
شعبهی
خانم ها، جدا از جلسات اهل علم مردها برگزار میگردد.
ماده‌ی
چهل و سوم: با در نظر داشت شرایط امنیتی و اقتصادی میشود زنان هم
گردهمایی مستقل سالانه در مرکز داشته باشند.
ماده‌ی
چهل و چهارم: آیین‌نامه‌ی شعبات زنان مطابق شرایط زمان و مکان از جانب خود آنان
وضع و به شورای اجرایی جهت تصویب ارائه میشود.
ماده‌ی
چهل و پنجم: در تمام حوزه‌های علمیه که محصلین افغانی سطح تمام وجود دارند و تعداد
آنان از ده نفر بیشتر است میتوانند نمایندگی شورای علما را دایر و
یک رئیس و یک معاون و یک منشی را از بین خود انتخاب و کتباً با ذکر اسامی و
امضاهای خود به مرکز اطلاع دهند و از شورای اجرایی اجازهی فعالیت را
کسب کنند.
ماده‌ی
چهل و ششم: در مرحلهی ابتدایی این نمایندگی‌ها
آیین نامه‌ی
کاری خود را مطابق امکانات و اوضاع محل وضع و برای تصویب به شورای اجرایی میفرستند.
ماده‌ی
چهل و هفتم: دعوت از نمایندگان این نمایندگی‌ها در مجمع
عمومی، وابسته به امکانات مالی شورای اجرایی می‌باشد.
متفرقه: ماده‌ی
چهل و هشتم: مقر اصلی شورای علمای شیعه‌ی افغانستان کابل است و در مواقع خاص
شورای اجرایی می‌تواند موقتاً تصمیم دیگری بگیرد.
ماده‌ی
چهل و نهم: این اساسنامه در روشنایی مقررهی سازمان‌های
اجتماعی وزارت عدلیه که به شمارهی 152 مورخ 15/8/1381 به امضای رئیس
دولت انتقالی رسیده است، تدوین و به تاریخ 8/7/1382 توسط مجمع عمومی [شورای علمای
شیعه] تصویب شد و طبق قانون، به ریاست انسجام وزارت عدلیه اطلاع داده میشود.
چنانچه آن ریاست ملاحظاتی داشته باشد صلاحیت تعدیل آن به شورای اجرایی داده شده
است.
منبع :پایگاه اطلاع رسانی جهان اسلام