تأملی بر گزارش والی محترم ولایت دایکندی(قسمت دوم)

بخش دوم از سلسله نقدهای برحکومتداری، اداره محلی ولایت دایکندی

نقد وتأملی بر گزارش والی محترم ولایت دایکندی(قسمت دوم)

نویسنده: محمد فروغی

نقد وتأملی بر گزارش والی محترم ولایت دایکندی(قسمت دوم)

متن گزارش موضوع: توسعه سیاسی و جشن 7 – سلسله نشست های توسعه سیاسی با حضور مسئولین اداره ولایت با اشتراک” نمایندگان احزاب سیاسی، جامعه مدنی، شورای ولایتی، دفتر کمیسیون حقوق بشر ، شورای علما و شورای زنان در سطح ولایت دایکندی. 51 – بر اثر تلاش اداره ولایت برگزاری سمینار “علمی نقش جامعه مدنی در توسعه سیاسی ” در سال 1390 در مرکز ولایت دایکندی بر گزار شد.  5– تطبیق شفاف و موفقانه دوردوم پروسه انتخابات (ریاست جمهوری ، شورای ولایتی وپارلمانی) در ولایت دایکندی 6 – برگزاری جشن هنری فرهنگی “گل بادام” در ولایت دایکندی.( در ماه حمل 1390 و1391).

در این  6 بند از گزارش فوق، مقام ولایت به توسعه سیاسی و در یک مورد هم به برگزاری جشن پرداخته است. ایشان در این گزارش اشاره کرده که اداره محلی به منظور توسعه سیاسی سلسله نشست ها و سمینار های را برگزار کرده است. امّا سئوال نگارنده از ایشان و اداره محلی این است که آیا بر مبنایی کدام نیاز سنجی شما، بودجه عظیمی را صرف برگزاری چنیین نشست های نموده اید؟ آیا توسعه سیاسی اولویت چندم مردم این ولایت به حساب می آید؟ آیا در چنین شرایطی که  مردم به مشکلات بیشماری  روبرو هستند چقدر طرح توسعه سیاسی منطقی است؟ البته جایی شکی نیست که توسعه سیاسی یک ضرورت است و مردم باید ازبینش سیاسی بهره مند گردندو همین طور مردم نجیب ما، شایسته ان است که از بسیاری چیزها بهره مند گردند امّا چه موقع  و در چه زمانی ؟ سخن این است که نیاز ها زیاد است و امّا زمان و امکانات محدود ، و اگر امکانات محدود بر اساس برنامه ریزی و اولویت سنجی مصرف نگردد و مشت در هوا کوبیدن است و چیزی در پی نخواهد داشت، جز تضییع امکانات و فرصت ها .

در همین جا خالی از صواب نیست که نظریه یکی از دانشمندان غربی بنام مازلو را که تحت عنوان  نیازهای انسان مطرح کرده اند ذکر نماییم در این نظریه، نیازهای آدمی درپنج طبقه قرار داده شده‌اندکه به ترتیب عبارتند از[i]:

اول : نیازهای زیستی

نیازهایزیستی دراوج سلسله مراتب قراردارند وتا زمانی که قدری ارضاگردند، بیشترین تأثیر را بر رفتار فرد دارند. نیازهای زیستی نیازهای آدمی برای حیات خودند؛یعنی: خوراک، پوشاک و مسکن. تازمانی که نیازهای اساسی برای فعالیت‌های بدن به حدکافی ارضاء نشده‌اند، عمده فعالیت‌های شخص احتمالاً دراین سطح بوده و بقیه نیازها انگیزش کمی ایجاد خواهدکرد؛

دوم : نیازهای امنیّتی

نیازبه رهایی از وحشت، تأمین جانی وعدم محرومیت ازنیازهای اساسی است؛ به عبارت دیگر نیازبه حفاظت ازخود در زمان حال وآینده را شامل می‌شود.

سوم : نیازهای اجتماعی

یا احساس تعلق و محبت؛ انسان موجودی اجتماعی است و هنگامی که نیازهای اجتماعی اوج می‌گیرد، آدمی برای روابط معنی‌دار بادیگران، سخت می‌کوشد؛

چهارم : احترام

این احترام قبل ازهر چیز نسبت به خود است وسپس قدر و منزلتی که توسط دیگران برای فرد حاصل می‌شود. اگرآدمیان نتوانندنیاز خود به احترام را ازطریق رفتارسازنده برآورند، دراین حالت ممکن است فرد برای ارضای نیاز جلب توجه و مطرح شدن، به رفتار خرابکارانه یا نسنجیده متوسل شود؛

پنجم : خودشکوفایی

یعنی شکوفا کردن تمامی استعدادهای پنهان آدمی؛ حال این استعداد ها هرچه می‌خواهد باشد. همان طور که مازلو بیان می‌دارد: «آنچه انسان می‌تواند باشد،باید بشود».

به طبقه‌بندی مذکور دو نیاز « دانش ‌اندوزی و شناخت و درک پدیده‌ها » و « نیازبه زیبایی و نظم » نیز اضافه شده است؛که قبل ازنیاز به خودشکوفایی قرار می‌گیرند.

هرچند این نظریه جایی نقد خودش را دارد و از منظر اسلامی کامل نیست اما این نوشتار اقتضایی پرداختن به معایب این نظریه را ندارد ، اما غرض ما از ذکر این نظریه این است که انسان مادام که گرفتار نیازهای اولیه و ضروری خود است به فکر نیاز بعدی نیست به  عنوال مثال کسی که از گرسنگی و تشنگی دست و پنجه نرم می کند به فکر احترام اجتماعی ،توسعه سیاسی ،ریاست و...نیست برای او قبل از هرچیز مهم آن است که چیزی پیدا نمایید تا گرسنگی شان را رفع نماید.

دقیقاً شرایط مردم ما همین طور است امروز مردم دایکندی  گرفتار نیاز های اولیه  و ضروری زندگی خود شان هستند و ازکم ترین امکانات زندگی در همه ابعاد بهرمند نیستند انگهی مدیران وسیاستمداران ما   بدون درک شرایط ضروری مردم به مقوله های می پر دازند که اولویت هزارم آن ها نیست این گونه رفتار وپالیسی حاکمان ناشی از عدم بهره مندی آنان از دانش مدیرت وعدم مهارت و آگاهی از مسایل اداره است .توصیه ما به مقامات ولایت دایکندی این است که مردم دایکندی نیاز به مبارزه به مواد مخدر ندارد چون مواد مخدر بر اساس اعتقادات این مردم چیزی نادرست است و از همین سو مردم ما هیچوقت به سمت زرع کوکنار نرفته اند ونمی روند. لذا به جایی حاشیه رفتن و پرداختن به مسایل واهی وخیالی که واقعیتی ندارد به اصل ضرورت های این مردم  بپردازید وتیر به تاریکی نیاندازید با برنامه و سنجیده عمل نمایید.

متن گزارش موضوع:اموزش ومعارف 19 – با تلاش پیگیر اداره ولایت اولین امتحان کانکور در سال 1390 در ولایت دایکندی با شرکت ( 1774) شاگرد برگزار شد. 35 – به اثر تشویق ، حمایه وتلاش همه جانبه اداره ولایت در سال 1390 موسسه تحصیلات عالی خصوصی ناصر خسرو در ولایت دایکندی فعال گردیده است. 46 – با تلاش اداره ولایت وریاست معارف ارزیابی ملی مهارتهای معلمی (2250) معلم درولایت دایکندی در سال 1390 تکمیل شد 52 – دراثر تلاش اداره ولایت در سال 1390 به تعداد (20) تن زن از کورس (18)ماهه قابلگی در ولایت دایکندی فارغ شد که این تعداد قابله درنقاط دور دست این ولا مصروف خدمت میباشد... 29 – در سال 1391 اداره ولایت دایکندی موفق شد که نمرات رهایشی را برای معلمین در مرکزولایت و ولسوالیهای شهرستان و میرامور توزیع نمایند. 16 – از سال 1389 – 1391 معاون ولایت و ولسوالان ولسوالیهای ولایت دایکندی از طریق امتحان و رقابت آزاد تقرر حاصل نموده که تاثیرات خوبی در عرصه حکومتداری و شفافیت در اجراات ادارات به سطح ولایت داشته است.

در این 6 بند از گزارش فوق به موضوع آموزش و معارف پرداخته است. نکته قابل تأمل در این است که اداره محلی تلاش صادقانه مردم ولایت و برخی افراد را که در عرصه آموزش و تحصیلات عالی در دایکندی انجام دادهاند جز فعالیت های واقدامات اداره محلی دانسته اند که این أمر اسباب تعجب رابرای همگان ومردم شریف دایکندی را بر انگیخته اند، که نسبت دادن تلاش دیگران به خود به چه معنی است؟!!

برای همگان روشن است که خیزش و نهضت مردم شریف دایکندی علیرغم هزاران مشکلات ، درسکتور معارف قابل ستایش و ستودنی است، اما منشأ این خیزش عظیم خود مردم است نه اداره محلی . هم اکنون به گفته مقامات محلی در دایکندی 334 باب مکتب و 131 باب لیسه فعال میباشد. ولایت دایکندی باداشتن حدود 170000 هزارشاگرد در ردیف ولایات درجه اول کشورقرار می گیرد(منبع:دایکندی از حکایت تا واقعیت ،محمد فروغی) اما این تعدادمتعلم درولایتی که مجموع نفوس آن طبق آمار ارایه شده در مرکز ثبت نفوس ولایت دایکندی در سال هشتاد و شش خورشیدی تعداد645530 نفر می باشند،(منبع:دایکندی از حکایت تاواقعیت،محمدفروغی)حاکی ازیک اراده مصمم و جدی برای کسب علم و دانش است. و همین طور حضور پر رنگ فارغ التحصیلان صنف دوازده دایکندی درکنکور سراسری دوسال گذشته و کسب مقام های اول و دوم درسطح کشور، نشان دیگر بر عزم راسخ این مردم در سنگر علم است، حال سوال این است که نقش دولت دراین خیزش و بسیج همگانی در راستایی فراگیری دانش چیست؟ بسیاری از مردم شریف دایکندی به روشنی می دانند که فرزندان و نوجوانان و جوانان دایکندی این افتخارات را در شرایطی سخت که ار حد اقل امکانات آموزشی بهره مند نبودند کسب کرده اند و در فضای باز، زیر خیمه ها و چادرهای غیر استاندارد، و درتعمیر های گیلی که فاقد درب و پنجره بودند و در مکت های نیمه ویرانه دانش آموختند. بر اساس گزارشی از مجموع 334 باب مکتب تنها 72 باب آن دارای تعمیر اساسی، 48 باب گیلی، 24 باب آن زیر خیمه، 76 باب نیمه کار ه و 210   باب آن بدون تعمیر بوده که یا در زیر خیمه و یا در هوای آزاد درس می خوانند. و این گزارش از وضعیت مکاتب دایکندی دلیل محکمی برعدم همکار جدی ارگان محلی منحیث نماینده دولت مرکزی است.

باتوجه به آنچه ذکرشدبه نظر می رسد که اداره محلی به عنوان نماینده دولت مرکزی باید دربرابر همکاریهای شفاف و صادقانه مردم در مقوله های امنیت،نابودی زرع کوکنار که کوچکترین هزینه ی را روی دست دولت نگذاشته اند و در بسیاری از  عرصه ها دیگر مانند حضور در انتخابات و...حامی حکومت مرکزی بوده اند، در حالیکه دولت در سایر ولایت ها جهت برقراری امنیت و ازبین بردن کشت کوکنار،  هزینه های گزافی را متحمل می شوند، ، نسبت به مردم صبور و محروم ساحات دایکندی، کمی انصاف را پیشه راه خود سازند ازخودصداقت نشان داده و نگذارند بیش ازاین مردم محروم دایکندی در پس دعواهای سیاسی، تعصبات قومی و نژادی ،منفعت طلبی و بی توجهی و کم کاری شما آزرده خاطر گشته و رنج ها و دردهای بیشتری را متحمل گردد.

متن گزارش سروی و تطبیق ماستر پلان شهری 2– سروی تخنیکی سرک از نیلی تا کوتل قوناق. 54 –به اثر سعی و تلاش اداره ولایت فاز اول ماستر پلان شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی در سال 1390 آماده توزیع شد 27 – با تلاش مصمم وجدی اداره ولایت، حکم منظوری تطبیق ماستر پلان شهری شهرک جدید نیلی از مقام عالی ریاست جمهوری اخذ گردیده که درحال تطبق میباشد. 9 – تطبیق موفقانه پروسه سروی(اقتصادی- اجتماعی و دیموگرافیکی) توسطه احصائیه مرکزی وبه کمک مالی کشور دوست جاپان در ولایت دایکندی

این چهار بند از گزارش فوق به موضوع سروی سرکها و تطبیق فاز اول ماستر پلان شهر نیلی و پروسه سروی(اقتصادی- اجتماعی و دیموگرافیکی) ولایت دایکندی اشاره دارد. اما سئوال مردم و نگارنده از مقامات و اداره محلی این است که این سروی ها چه تأثیر در باز سازی و نوسازی این ولایت  در ظرف این سه سال داشته اند؟ البته جایی شک نیست که اگر این سروی ها توأم با گامهای عملی با شد اهمیّت دارند و اما صرف ثبت و نوشتن پروژه ها روی کاغذ، گره و مشکل مردم را حل نمی کند و اگر نه از این وعده های سر خرمنی مردم ما در ظرف این ده سال کم نشینده اند، وگوش مردم صبور ما پر از این شعارهای هوایی است. مَثَل این سخن مانند این میماند فردی مریضی بخاطر معالجه خود به شفاخانه  مراجعه نماید و دوکتور برای او نسخه ی تجویز نماید که بر مبنای او شخص مریض بستری و جراحی گردد. و امّا مسئولان  شفاخانه و دیگر مأموران ذی ربط فقط نام او را در دفتر ثبت و راجیستر و مریض را به حال خودش واگذارد، وهر وقت که مریض از شدت درد و رنج فریاد می کشد ، مسئولان  شفاخانه با هزار منّت به او بگوید که ما اسم تو را در دفتر مریض های شفاخانه نوشتیم چرا این همه فریاد می کشی؟ مریضی که از شدت درد و رنج قرار ندارد و به خود می پیچد و با مرگ دست و پنجه نرم می کند ،آیا فقط ثبت اسم او در شفاخانه، مزیّت برای او حساب می شود؟ طبیعی است که جواب منفی است .در این اینجا قضیه هم بدین منوال است که صرف حرف زدن که به محض خروج از دهان در هوا پراکنده گردد و یا از سطح دفتر های خاطرات تجاوز نکند ارزشی ندارد ، حل مشکلات مردم ساحات دایکندی در گیرو گامها و راهکارهای عملی می باشد نه شعارهای هوایی و ...

ادامه دارد....

---

[i]رفتار سازمانی ، استیفن پی . رابینز